Önsöz (Joseph M. Smith) Devrim araçlarını bileylemek:
Veganlığı benimsemek, ve hayvan ürünlerinin tüketimi ve kullanımından vazgeçmek, bir sonuç değil bir başlanıçtır; uygulayıcısına günlük gerçekleri farklı bir ışıkta görme olanağı sunan yeni bir başlangıç.
Ancak, insan harici hayvanların çektikleri acılardan ve vegan bir hayat tarzının faydalarından bahsetmek, muhataplarının ilk tepkisi genelde karşı çıkmak olduğundan, bir vegan için çoğunlukla cesaret kırıcı bir durumdur. Veganlığa karşı çıkanlar, veganların insan-hayvan ilişkilerine (radikal şekilde) bakışlarının yanlış olduğunu, ve böyle pervasız bir toplumsal başkaldırının ileride büyük maliyetleri olacağını söylerler. Sonuçta, veganlığın yanlışlığının açıkça ortaya çıkıp, son vadede bu fikrin bir köşeye atılacağını kehanet ederler.
Garip bir şekilde de olsa, Veganlığı eleştirenler aslında haklı.
Veganlığı “mantıksız” yapanın ne olduğunu anlayana dek, kişi vegan olmanın ne demek olduğunun ardındaki gerçek mantığı anlayamaz. Vegan olmayanların gözünde veganlığın “yanlış” görülmesine neyin sebep olduğunu sorgulamadıkça, insanlığın insan harici hayvanlara karşı vahşi ve hoşgörülemez davranışlarını görmelerini engelleyen yanlışları da hakkını vererek ortaya sermesi mümkün olamaz. Kişi, veganlığın prensiplerini adaletsizliğin yapısına bir bütün olarak uygulamadıkça, veganlığa olan ihtiyacı hiç anlamayacaktır.
Haklılar çünkü kendi başına bir veganlık, amacına ihanet etmektedir.
Öyle ki, sosyal kuralların kırılması sonucu ortaya çıkan yabancılaşma, çoklukla kişinin veganlığa olan adanmışlığını “sorgulamasına” yola açar.
Bir felsefi akım olarak veganlık, batı düşünce hayatının temellerine işlemiş ideolojilere meydan okuyan bir duruşa sahiptir. Sistemin kurumlarının insanları “kabul etmeye” programladığı akıl dışı inanç sistemlerine karşı olarak, veganlık prensipleri, kişileri maruz kaldıkları dogmaya meydan okumaya ve merhamet ve adalet uzerinden yeni bir etik anlayışı ve değerler sistemi kurmaya davet eder.
Var olan inanç sistemlerine meydan okumak, devletin baskın sosyal paradigmalarına gönüllü asker yazılan bir toplum için korkutucu bir kavramdır. Fakat, Brian Dominick’in bu makalede büyük bir beceriyle ortaya döktüğü gibi, eğer ki sosyal özgürleşmenin neler sunabileceğini gerçekten değerlendirmek istiyorsak, yapmamız gereken tam da bu meydan okumadır. Bu sürecin toplamında, veganlık sosyal devrimin karmaşık yapısının sadece bir parçasıdır. Brian’ın makalesi işte bu ışık altına en parlak şekilde parlamakta. Hayvan Özgürleşmesi ve Sosyal Devrim toplumu eşzamanlı çözümleyip dönüştürme sürecinde merhamet, eleştirel düşünce ve akılcılığın oynayabileceği (oynaması gereken) rolleri anlamak amacıyla çıktığımız yolda bize destek olabilecek sıkı bir iskelet yapı sağlamakta. Bu dönüşümün mecazi tekerleklerini harekete geçirmedeki korkusuz misyonunda, Brian, kendi içimizde taşıdığımız baskıcı ideolojilere meydan okumamız, ve onlarla her yanımızı sarmalayan adaletsizlik arasındaki bağları ortaya çıkarmamız için bizi teşvik etmekte.
Brian hepimizin bu kaçınılmaz sonuçlara varmak için gerekli araçlara sahip olduğumuza inanıyor. Veganlığa yaklaşan bir anarşist veya anarşizme yaklaşan bir vegan olmanız, veya ikisi de olmamanız önemli değil. Tüm gereken kolları sıvayıp, bu araçları bileyleyip organize bir çabayla insanlığın, adil bir toplumun ne olduğuyla ilgili miyop vizyonuna kafa tutmaya başlamak.
—Joseph M. Smith
Herkesin belli bir miktar zaman ve enerjisi vardır, ve bir amaç uğruna aktif şekilde harcanan zaman diğer bir amaç için varolan zamanı azaltır; ama insanlığın problemlerine zaman ve enerjilerini adayanların tarım-şirket ürünlerinin boykotuna katılmasına engel olan hiç bir şey yoktur. Vejeteryan olmak hayvan bedenlerini yemekten daha fazla zaman gerektirmez… Vejeteryan olmayanlar “insanların sorunları önce gelir” dediklerinde, insanlar için tam olarak ne yaptıyorlar da çiftlik hayvanlarının müsrif bir acımasızlıkla sömürülmelerine destek olmaya devam ediyorlar diye merak etmekten kendimi alamıyorum.
—Peter Singer Hayvan Özgürleşmesi
Veganarşi 
Recent Comments